Jesienią 1935 roku Baczyński wstąpił do działającego półjawnie na terenie szkoły radykalnego ugrupowania „Spartakus”, stając się tym samym kontynuatorem poglądów ojca. W ramach działań organizacji angażował się w poparcie dla strajkujących robotników czy nauczycieli, publikował też swe pierwsze teksty na łamach czasopisma „Strzały”. Po wybuchu wojny, jako członek „Płomieni” przeniknięty był ideałami służby, braterstwa, solidarności, prawdy i wewnętrznego samodoskonalenia się. Grupa ideologicznie i personalnie wywodziła się z międzywojennego Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistyczne oraz Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus", półlegalnej organizacji uczniów szkół średnich pod patronatem PPS. Choć formalnie nie należał do grupy ani redakcji pisma, utożsamiany był z tym środowiskiem jeszcze w 1942 roku, podczas studiów na Uniwersytecie Warszawskim. Pod koniec 1943 roku wstąpił do redakcji „Drogi” , skupiającej młodzież akademicką o przekonaniach lewicowo-socjalistycznych. Fakt ten świadczy o konsekwencji w zakresie wyborów ideowych poety. W czasopiśmie tym drukowała także, pod pseudonimem Agnieszki Dembowej, jego żona, Barbara z Drapczyńskich.